Początki szkolnictwa na terenie wsi Łubin Kościelny związane są z osobą pana Bolesława Wasilewskiego. Najpierw w 1913 r. powstała szkoła w Grabowcu, do której chodzili uczniowie narodowości białoruskiej. Nieliczne polskie dzieci miały zakaz używania języka polskiego nawet na przerwach. Mimo ostrych zakazów władz Bolesław Wasilewski w Łubinie, choć nie posiadał przygotowania pedagogicznego, prowadził tajne nauczanie. Najpierw korzystał z „Elementarza Promyka”, a w miarę nabywania umiejętności przez uczniów - z książeczki do nabożeństwa. Do roku 1918 nie było ustawy o obowiązku szkolnym, panował analfabetyzm, dlatego inicjatywa pana Wasilewskiego zasługuje na szczególne uznanie.

                W 1914 r. wybuchła  I wojna światowa. Następuje mobilizacja. Brakuje rąk do pracy, panuje bieda. W 1915 r. Rosjanie ustąpili. Bielsk Podlaski i cały powiat zostaje zajęty przez Niemców. W każdej wsi znajdowali się żandarmi, którzy pilnowali, by plony były im przekazywane. Niemcy wyrazili zgodę na organizuję szkolnictwa polskiego. Odbywały się kursy wakacyjne, na których dokształcali się przyszli nauczyciele.

W 1915 r. lub 1916 r. pierwszym nauczycielem został Bronisław (?) Chmielewski, organista z Łubina Kościelnego. Szkoła mieściła się w organistówce. Na przełomie lat 1917/1918 uczył Hieronim Kryński. Szkoła miała siedzibę w domu państwa Krasowskich.

W1918 r. nasz kraj odzyskuje niepodległość po 123 latach niewoli. Już w listopadzie zaczynają się organizować pierwsze polskie szkoły. Brakowało jednak nauczycieli, dlatego przyjeżdżali oni z Galicji (zabór austriacki). Analfabetyzm na wsiach wynosił do 80%. Sytuacja gospodarcza była niezwykle trudna: niedożywienie, brak ciepłej odzieży, butów. Mimo licznych problemów, które stały na drodze formowania się państwowości, władze  wprowadziły  obowiązek szkolny, na który liczni mieszkańcy wsi niechętnie patrzyli. Wiele dzieci opuszczało zajęcia, by pasać bydło. Kiedy wprowadzono w Łubinie komasację, sytuacja jeszcze się pogorszyła. Frekwencja w okresie jesiennym i zimowym spadała do 40%. Powstał dozór szkolny, którego obowiązkiem było karanie rodziców za nieposyłanie dzieci do szkoły, do której chodzić należało przez 7 lat. W Łubinie były wtedy 4 klasy. Uczono programem wiejskim (w miastach był inny program nauczania).

Pierwszymi nauczycielami byli Maria Kędra i Michał Borucki, którzy wkrótce się pobierali. W tym czasie szkoła mieściła się w starym domku pani Truskowskiej, a druga izba lekcyjna była u Antoniego Tworkowskiego.

            W 1925 r. Michał Borucki wyjechał do Warszawy do Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a na jego miejsce przyszła pani Maria Wasilewska, która do1928 uczyła wspólnie z Marią Borucką. W 1928 r. pani Borucka wyjechała do Krakowa na studia. W latach 1928-1932 uczyła tylko Maria Wasilewska w lokalu u Truskowskiej. W 1932 roku powrócił ze studiów Michał Borucki.

W 1934 roku wsie Łubin Kościelny i Łubin Rudołty przydzielono do gminy Bielsk Podlaski. W Łubinie zlikwidowano Urząd Gminy. Szkoła otrzymała budynek gminy do dyspozycji.

W latach 1934-1935 pracowała w szkole jedynie pani Wasilewska. Zajęcia odbywały się w izbie wynajmowanej od Rajmunda Paca. Od roku 1936 do 1939 uczyli  Maria Wasilewska i nowy nauczyciel - Aleksander Zdun.

            1 września 1939 r. wybuchła II wojna światowa. Oprócz M. Wasilewskiej uczyli wtedy państwo Scerycejukowie i studentka z Warszawy narodowości żydowskiej. W1941 r.

wybuchła wojna pomiędzy Niemcami a ZSRR. Hitlerowcy niespodziewanie napadli na tereny Podlasia, zajęte wcześniej przez Związek Radziecki. Do Łubina weszli rankiem 24.06.41 r. (wtorek).

W Grabowcu aresztowano 10 gospodarzy, których potem rozstrzelano w lasku koło Pilik. Tak rozpoczęła się okupacja, która trwała do 31.07.1944 r.

Władze okupacyjne pozwoliły na otwarcie szkoły. Pozwolenie cofnięto w kwietniu 1942 r. Mimo to Maria Wasilewska prowadziła tajne nauczanie w jednej z klas budynku. Resztę pomieszczeń szkoły zajmowali Niemcy. Rajmund Pac – ówczesny sołtys, podsłuchał ich rozmowę którzy. Wymieniono nazwisko nauczycielki, a wtedy Maria Wasilewska zamknęła szkołę (zima 1943r.).

31.07.1944 r.  to ważny dla Łubina Kościelnego dzień – wieś zostaje wyzwolona.

Spalona, zniszczona, bez mężczyzn, żywności, odzieży ale wolna!

Już 1.09.1944 nauczyciele zgłaszali się do pracy. W Łubinie Kościelnym uczyli pani Wasilewska i pan Bojarczuk. W 1946 r. ze względu na małą liczbę pomieszczeń szkolnych z obozu koncentracyjnego w Treblince dostarczono barak z przeznaczeniem na szkołę.

Następne zapiski w kronice szkoły dotyczą lat 1955/1956. W szkole pracowali wtedy Maria Wasilewska (na stanowisku kierownika), Danuta Płonowska, Eugeniusz Marczuk (uczył j. polskiego), Właszczuk oraz Franciszka Hryniewicka (Sarnacka)– przewodnik drużyny harcerskiej. Przeniesiono ją w 1957 r. do Koszewa w charakterze nauczycielki. Od 1958 r. grono nauczycieli powiększyło się o Józefa Murawskiego, Teresę Szmurło (nauczycielkę matematyki). Wróciła również pani Sarnacka. Do szkoły zapisanych zostało 113 dzieci. Łubin Kościelny został siedzibą Ogniska ZNP.

 25.05. 1958 r. dzieci wyjechały na wycieczkę do Białegostoku. Zwiedzano miasto, Akademię Medyczną. Dzieci miały okazję pierwszy raz pojechać pociągiem. Wszyscy uczniowie otrzymali świadectwa VII klasy. Do szkół średnich dostało się 11 osób.

W 1959 r. pracowały w szkole Maria Wasilewska – kierownik, Franciszka Sarnacka, Teresa Szmurło, Danuta Płonowska i Maria Anusiewicz, która 13.10. przeniosła się do Kalnicy. W tym roku 2 dzieci zostało zwolnionych ze względu na choroby. Do klasy VII uczęszczało 15 osób, z czego do szkół średnich poszło 10. Zorganizowano kurs VII klasy dla dorosłych.15.10.1960 powstała Szkoła Przysposobienia Rolniczego, której kierownikiem została Maria Wasilewska. Od r. 1961 pojawiają się w kronice wpisy, że uczniowie nosili czarne mundurki, białe kołnierzyki lub mundurki harcerskie.

            Warunki pracy i nauki są ciężkie – budynek szkolny jest stary, tynk odpada ze ścian i sufitu. Zimą temperatura spada do 5^oC. Barak jest wtedy nieużywany, a uczniowie przebywają w jednej sali.

Pani Płonowska prowadziła harcerstwo. Harcerki urządzały przedstawienia i wyjeżdżały na występy do sąsiednich wsi. Do harcerstwa należą wszystkie dzieci z klas V-VII. Na terenie szkoły działało PCK. Sprawdzana była czystość, członkowie pilnowali porządku w klasach.

W roku 1964 szkoła zakupiła telewizor z pieniędzy prezydium (2000 zł) i gminy (3000 zł). Następny rok szkolny zaczął się w odremontowanej szkole, ale nie objęto pracami baraku – nadal było w nim brudno. W roku szkolnym 1967/1968 po raz pierwszy uczniowie ukończyli VIII klasę. Ośmioklasistów było  14 i wszyscy otrzymali świadectwa. Przez następne lata szkoła nadal boryka się z kłopotami lokalowymi. Brakuje również wykwalifikowanej kadry do nauki m.in. fizyki, chemii, wychowania fizycznego. W 1969 na emeryturę dochodzi długoletnia kierowniczka placówki – pani Maria Wasilewska. W roku szkolnym 1968/69przy szkole podstawowej organizuje się Szkołę Przysposobienia Rolniczego. Początkowo są trudności z naborem kandydatów, ale przy usilnym dopingu Wydziału Oświaty i miejscowego aktywu SPR”, naukę rozpoczyna z dniem 1.10.1868 r. 19 uczniów. W latach 1972/73 została zlikwidowana szkoła w Grabowcu, a 23 uczniów przeniesiono do Łubina. W styczniu 1973 r. szkoła otrzymała budynek po byłej Gromadzkiej Radzie Narodowej, w której, po dostosowaniu, można było pomieścić 60 uczniów w dwóch izbach. Od następnego roku pracę w placówce rozpoczyna Piotr Sidorski – późniejszy dyrektor. Rok  szkolny 1976/1977przyniósł likwidację szkoły w Truskach i dzieci z klas V-VIII przeszły do Łubina Kościelnego.

Szkoła rozwija się, nauczyciele podnoszą kwalifikacje, dokształcają się, kończą studia magisterskie. Uczniowie biorą udział w różnych konkursach, zdobywają nagrody, zajmują wysokie miejsca. Prężnie działa drużyna harcerska. Na przykład w r. szk. 1981/1982 harcerze pod kierownictwem Marii Pudło zajęli I miejsce w konkursie przeciwpożarniczym na szczeblu gminy, a Jerzy Zimnoch ze swoimi sportowcami zajął II miejsce na szczeblu Gminy w Trójboju Lekkoatletycznym. Rok ten był ostatnim rokiem pracy dyrektora  Sidorskiego, który wpoił  uczniom miłość do śpiewu i muzyki. Z młodzieżą szkolną zajmował czołowe miejsca na przeglądach piosenki, utworzył dwa zespoły instrumentalne. Nowym dyrektorem została Zenaida Kozłowska, która już w następnym roku  odeszła na własną prośbę do Zbiorczej Szkoły Gminnej w Bielsku Podlaskim. Potem kierowali szkołą kolejno Stefan Mojsik, Grzegorz Lewczuk, Jerzy Piontkowski. W roku szkolnym 1984/85 z powodu małej liczby dzieci, po raz pierwszy zajęcia odbywały się w klasach łączonych.

Szkoła cały czas miała trudności lokalowe. Mieściła się w trzech budynkach. Dyrektorzy i rodzice starali się o polepszenie warunków nauki, o budowę nowego budynku. Powstał Komitet Rozbudowy Szkoły. Rodzice wraz z gronem nauczycielskim czynili starania, aby polepszyć bazę lokalową szkoły. Powstał projekt ośmioklasowego budynku.

 Od roku 1988 stanowisko dyrektora nieustannie piastuje Jerzy Stanisław Zimnoch. Nowy dyrektor podejmuje starania o rozpoczęcie budowy budynku. Uczniów dowoził do szkoły autobus – klasy I-III odjeżdżały po 5 lekcjach, pozostali po zakończeniu zajęć. W roku szkolnym 1990/91 do szkoły wróciła religia. W następnym roku wójt Gminy Bielsk Podlaski, Jerzy Ignatiuk, obiecał sfinansować plany budowy nowej szkoły oraz pokryć częściowo koszty inwestycji. Pieniądze zbierali także rodzice, którzy ofiarowali pomoc przy budowie. Prace ruszyły. Nową szkołę oddano do użytku we wrześniu 1993 r. W budynku mieściła się ośmioklasowa podstawówka oraz oddział przedszkolny. Szkole przyznano nagrodę pieniężną na szczeblu krajowym  za najładniejszy i najtaniej wybudowany obiekt, za którą zakupiono pierwszą pracownię komputerową. Uczęszczały do niej dzieci miejscowe oraz z okolicznych wsi. Potem doszli uczniowie ze zlikwidowanych szkół w Maleszach i Bolestach. Od roku szkolnego 1994/95 zajęcia odbywały się już w nowym budynku. Działały prężnie organizacje uczniowskie, drużyna harcerska, gromada zuchowa. Dzieci mogły uczęszczać na różne kółka i inne zajęcia pozalekcyjne. Uczniowie startowali w licznych konkursach, zawodach, olimpiadach. Osiągali wysokie wyniki. W roku szkolnym 1999/2000 wygasła szkoła ośmioklasowa. Absolwenci klasy VI szli do gimnazjów. Szkoła się modernizowała: wymiana bazy komputerowej, dostęp do internetu, wykorzystywanie multimediów – nauczanie musiało nadążyć za zmieniającą się rzeczywistością i reformami systemu nauczania.

Kolejną ważną datą był dzień 5 czerwca 2008 r. Wtedy szkoła otrzymała imię Jana Pawła II. Do kalendarza imprez weszły nowe uroczystości: Święto Szkoły, podsumowanie konkursu literacko–plastycznego „Patron w wierszu i obrazie – Tworzę z rodzicami”. Konkurs skierowany jest do Podlaskiej Rodziny Szkół im. Jana Pawła II. Dzięki zaangażowaniu dyrektora i współpracy władz gminnych doszło do budowy nowoczesnej sali gimnastycznej, oddanej do użytku 10 stycznia 2010 roku.

Placówka zatrudniała wykwalifikowaną kadrę. Od roku szkolnego 2011/12 nauczycieli wspomagała w pracy pedagog – Sylwia Krasucka, która koordynowała udzielanie uczniom pomocy psychologiczno – pedagogicznej.

Placówka współpracuje z licznymi instytucjami (Muzeum w Bielsku Podlaskim, Policja, Straż Pożarna itp.), organizacjami pozarządowymi. Włączała się do projektów w ramach Działaj Lokalnie. Nauczyciele i pracownicy szkoły pisali projekty, na realizację których pozyskiwali fundusze („Z tradycją w przyszłość”, „Boże Narodzenie wczoraj i dziś”, „Sięgnijmy do korzeni”), których celem było m.in. poznanie przez uczniów odchodzących obyczajów i tradycji, zacieśnienie współpracy szkoły i środowiska.

Od roku szkolnego 2013/2014 uczniowie mogli korzystać z placu zabaw, który wybudowano w ramach projektu „Radosna szkoła”. W następnym roku przystąpiono do projektu Podlaskiej Platformy Edukacyjnej, której celem była cyfryzacja szkoły. Powoli przechodzono z dokumentacji papierowej na e-dziennik. Uczniowie wygrali konkurs „Moja ekologiczna szkoła” zorganizowany przez firmę IKEA. W nagrodę firma wyremontowała nam i wyposażyła pomieszczenia, w których obecnie mieści się przedszkole dla dzieci 3-5 letnich.

Rok szkolny 2017/2018 przyniósł kolejną reformę w oświacie –wygaszane są gimnazja, wraca ośmioklasowa szkoła podstawowa. Potrzebny był gruntowny remont. Wygospodarowano pomieszczenie na gabinet profilaktyczny oraz zmieniono rozmieszczenie części pomieszczeń aby przyjąć klasę ósmą. Wcześniej dokonano wymiany stolarki okiennej i drzwi, ocieplono budynek, zmieniono dach.

Szkoła przystąpiła do rządowego programu "Aktywna tablica". W ramach programu klasy zostały wyposażone w tablice interaktywne. Została także oddana do użytku 5-cio stanowiskowa zewnętrzna siłownia.

Uczniowie przygotowują się do licznych konkursów, zawodów. Godnie reprezentują szkołę na zewnątrz.

Rok szkolny 2018/2019 zaczął się pod znakiem przygotowań do obchodów stulecia placówki.

Obecnie pracują w szkole:

Jerzy Stanisław Zimnoch - dyrektor, historia, koła sportowe,

Alina Dzierżanowska - oddział przedszkolny 3-5-latków,

Paulina Wiśniewska - oddział przedszkolny 6-latków, nauczanie indywidualne, zaj. rewalidacyjne,

Halina Puchalska – nauczanie zintegrowane kl. I,

Barbara Grażyna Łobasiuk - nauczanie zintegrowane kl. II,

Dorota Teresa Zimnoch - nauczanie zintegrowane kl. III, Przyjaciele Zippiego,

Monika Tymosiak - jęz. angielski, koło artystyczne, wych. kl. IV

Ewa Zawadzka - wychowanie fizyczne, muzyka, technika, koło sportowe, wych. kl. V,

Maria Ławreniuk - matematyka, informatyka, koło matematyczne, wych. kl. VI,

Natalia Sylwestruk - jęz. polski, wych. kl. VII,

Halina Zinkiewicz - przyroda, biologia, chemia, koło przyrodnicze, wdż, wych. kl. VIII,

Katarzyna Sidor - fizyka, informatyka

Anna Chomko - jęz. rosyjski,

Andrzej Porowski - religia, koło muzyczne, koło internetowe,

Sylwia Krasucka - pedagog, zaj. korekcyjno-kompensacyjne, doradztwo zawodowe,

Helena Kondrusik-Kołos – logopeda,

Andrzej Smolewski – historia,

ks. Marek Jakimiuk - religia prawosławna.

Do odjazdu autobusów, które zapewnia Gmina Bielsk Podlaski, za zajęcia świetlicowe odpowiedzialni są: Alina Dzierżanowska, Halina Puchalska, Barbara Łobasiuk, Dorota Zimnoch, Maria Ławreniuk, Andrzej Porowski.

Pracownicy administracyjno-obsługowi:

Maria Wiercińska – sekretarz, Ewelina Kuczyńska – księgowa,

Anna Łapińska, Małgorzata Jabłońska i Grażyna Kożuszkiewicz – sprzątaczki oraz Franciszek Bolesta – konserwator.

Tekst na podstawie kronik i innych dokumentów:

Natalia Sylwestruk – polonista oraz Jerzy S. Zimnoch – dyrektor szkoły.

Łubin Kościelny, 5 października 2018 roku